YGGDRASILL — powieść z gatunku hard SF w trzech częś­ciach: Uśpione archiwum, Kosmiczne ziarna, Mosty wszechzieleni, o której można w recenzjach przeczytać:

Pisany na przestrzeni ponad siedmiu lat Yggdrasill to nie tyl­ko wyś­mie­ni­ty (i ro­dzi­my!) cykl hard SF, ale tak­że za­pis ewo­lu­cji twór­czej Waw­rzyń­ca Pod­rzuc­kie­go, której ostat­nie sta­dium, czy­li Mos­ty wszech­zie­le­ni, to po­wieść ze wszech miar dos­ko­na­ła. Za­częło się od Uśpio­ne­go ar­chi­wum, czy­li mie­szan­ki twar­dej fan­tas­tyki nauko­wej i po­wieś­ci przy­go­do­wej, z na­cis­kiem na tę dru­gą. (...) Czytaj dalej »

Marcin Zwierzchowski, POLTERGEIST

Finał „Yggdrasill” nie ma w sobie nic wyświechtanego i okle­pa­ne­go. Wy­da­rze­nia spa­da­ją na bo­ha­te­rów i, co za tym idzie, na czy­tel­ni­ka, jak grom z jas­ne­go nie­ba. Książ­ka po pro­stu wgnia­ta w fo­tel, po­zos­ta­wia­jąc w gło­wie la­wi­nę myś­li i wąt­pli­woś­ci. Poś­ród na­ras­ta­ją­ce­go chao­su ro­dzą się fun­da­men­tal­ne py­ta­nia. Czym jest czło­wie­czeń­stwo? Czy czło­wiek mo­że zos­tać spro­wa­dzo­ny do ciągu zer i je­dy­nek? Czy jesteś­my w sta­nie sta­wić czo­ła wiecz­noś­ci? A mo­że to właś­nie śmierć i jej nie­uchron­ność czy­ni z nas ludzi? (...) Czytaj dalej »

Barbara Wyrowińska, QFANT

Jest to SF, która ma am­bi­cje być jed­no­cześ­nie kla­sycz­na i no­wo­czes­na – kla­sycz­na w sche­ma­tach fa­bu­lar­nych (poś­ci­gi, uciecz­ki, stat­ki kos­micz­ne, wre­szcie scjen­tyzm ja­ko świa­to­pog­ląd, choć dość umiar­ko­wa­ny) ale i no­wo­czes­na – cy­ber­pun­ko­we ga­dże­ciar­stwo, na­no­ma­szy­ne­ria, neu­ro­tran­sfe­ry oso­bo­woś­ci. Roz­pa­sa­na bio­lo­gia, wy­kreo­wa­na przez czło­wie­ka, wy­my­ka się spod kon­tro­li, a al­go­ryt­my na­no­me­cha­niz­mów od­po­wie­dzial­nych za ol­brzy­mie me­ga­struk­tu­ry – Drzewa – do­ko­nu­ją sa­mo­ist­nej auto­ewolucji. Czytaj dalej »

Sławomir Grabowski

Naj­więk­szą za­le­tą i za­ra­zem naj­bar­dziej cha­rak­te­rys­tycz­nym ele­men­tem cy­klu Waw­rzyń­ca Pod­rzuc­kie­go jest roz­bu­do­wa­ne uni­wer­sum. W Uśpio­nym ar­chi­wum poz­na­je­my za­led­wie pod­sta­wo­we za­ło­że­nia nie­sa­mo­wi­te­go świa­ta – do­wia­du­je­my się, że lu­dzie przysz­łoś­ci za­miesz­ka­li w przy­po­mi­na­ją­cych drze­wa ol­brzy­mich me­ga­struk­tu­rach. Te sa­mo­wys­tar­czal­ne, na wpół or­ga­nicz­ne two­ry za­pew­nia­ją swym miesz­kań­com wszyst­ko, cze­go ci po­trze­bu­ją do ży­cia. Ich Pro­jek­tan­ci oto­cze­ni są kul­tem. To jed­nak tyl­ko naj­bar­dziej zew­nętrz­na pow­ło­ka uni­wer­sum Yggdrasilla. Nie spo­sób nie wspom­nieć o ty­sią­cach szcze­gółów, które ura­du­ją ser­ce każ­dego fana science fiction: za­awan­so­wa­nych ma­szy­nach, nie­sa­mo­wi­tych ga­dże­tach, no­wo­czes­nych mias­tach i bio­tech­no­lo­gicz­nych cu­dach. Pod­rzuc­ki nie za­do­wa­la się tym, co wy­kreo­wał na sa­mym po­cząt­ku cyk­lu – tak w Kosmicz­nych ziar­nach, jak i w Mos­tach Wszech­zieleni da­lej roz­sze­rza gra­nice swe­go świa­ta, nie za­po­mi­na­jąc o ni­czym, co mog­ło­by za­inte­re­so­wać czy­tel­ni­ka. Dla­te­go też bę­dzie­my mie­li oka­zję le­piej poz­nać ży­cie du­cho­we miesz­kań­ców Drze­wa, za­leż­noś­ci spo­łecz­ne za­rów­no w dol­nych war­stwach me­ga­struk­tu­ry, jak i na jej Wierz­choł­ku i, co naj­cie­kaw­sze, dok­ład­ną hi­sto­rię ludz­koś­ci od cza­sów roz­po­czę­cia pro­jek­tu Yggdrasill. Czytaj dalej »

Bartosz 'Zicocu' Szczyżański, POLTERGEIST

Więcej recenzji:

• LAMPA 6/2010 — Kazimierz Bolesław Malinowski
• Robert "Bert" Siata — Czytelnia
• KATEDRA — Daniel "Vampdey" Elkader
• KATEDRA — Tymoteusz "Shadowmage" Wronka
• ESENSJA — Michał Kubalski
• POLTERGEIST — Michał Sołtysiak
• WIRTUALNA POLSKA — Rafał Śliwiak
• FAHRENHEIT — Tomek Kopyra
• ESENSJA — Janusz A. Urbanowicz
• NOWA GILDIA — Joanna "Trashka" Kułakowska
• SZTAB RPG — Michał "Regis" Bonk
• NOWA FANTASTYKA 5/2010 — Piotr Pieńkosz